مشکلات خواب می تواند به ویژه برای افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، دردسرساز باشد.
مسائل مربوط به خواب برای هرکسی می تواند مشکل ساز باشد. این مسائل طیف وسیعی از مشکلات کوتاه مدت در به خواب رفتن تا اختلالات کامل خواب که برای سال ها ادامه می یابد را در بر می گیرند. مشکلات خواب می تواند به ویژه برای افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، دردسرساز باشد.
مشکل در خواب می‌تواند از دو طریق بر بزرگسالان و کودکان مبتلا به اوتیسم تأثیر بگذارد: تشدید علائم مرتبط با اوتیسم و یا ایجاد مشکلات مربوط به کم‌خوابی یا خواب زیاد.
یادگیری اینکه چگونه این اختلالات بر افراد مبتلا به ASD تأثیر می گذارد می تواند به والدین و همسران کمک کند تا چالش های خواب و اوتیسم را درک کنند و راه های تسکین علائم را کشف کنند.
همواره در نظر داشته باشید برای هر فردی ممکن است راهکار خاص وی وجود داشته باشد به همین منظور می بایست از پزشکان در این زمینه کمک بگیرید تا بهترین راهکار را با توجه به شرایط در نظر بگیرید.
اختلال طیف اوتیسم چیست؟
ASD یک اختلال عصبی رشدی رایج است و احتمالاً ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است که بر ساختار مغز تأثیر می گذارد. اوتیسم ممکن است در دوران نوزادی تشخیص داده شود، اما معمولاً در اوایل کودکی بارزتر می‌شود. اگرچه علائم از نظر شدت متفاوت است، اما اغلب در زندگی روزمره تداخل دارند و بر عملکرد تحصیلی و اجتماعی تأثیر می‌گذارند.
علائم و نشانه ها در بزرگسالان و کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اجتناب از تماس چشمی
- داشتن مشکل در شناخت یا درک احساسات خود یا دیگران
- اجتناب از تماس فیزیکی، یا اجازه دادن به آن تنها در شرایط خاص
- ترجیح تنهایی
- بی علاقگی به اطراف یا اشیایی که دیگران را مورد توجه قرار می دهد
- مشکل در تظاهر یا انجام بازی های دیگر که شامل تخیل است
- درگیر شدن در حرکات یا فعالیت های تکراری
- ابراز علاقه کم به افراد دیگر، یا ناتوانی در ابراز علاقه از طریق زبان یا تماس چشمی
- پاسخ دادن به حیوانات یا اشیاء اما در پاسخگویی به افراد دیگر مشکل دارد
- تکرار کردن طوطی وار کلمات یا عبارات و/یا استفاده از کلمات و عبارات غیر معمول به جای زبان مناسب
- مشکل در سازگاری با تغییرات حتی جزئی در روال یا محیط
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در بیان نیازهای خود دچار مشکل شوند و با افزایش سن مهارت های تحصیلی یا زبانی را که قبلا داشتند از دست بدهند.
برخی از افراد مبتلا به ASD علائم کمتر نسبت سایرین نشان می دهند. فرد مبتلا ممکن است شامل نقص های فکری و زبانی باشد یا نباشد. برخی از افراد مبتلا به ASD قادر به حضور در مدرسه و کار هستند، در حالی که برخی دیگر به شدت آسیب دیده اند و مشکلات قابل توجهی در یادگیری، عملکرد و زندگی مستقل دارند.
معیارهای تشخیص اوتیسم
اوتیسم در گذشته به انواع متفاوتی تقسیم می شد. این تغییرات در رفتار، اکنون تحت عنوان گسترده اختلال طیف اوتیسم گنجانده شده است.
بر اساس معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، علائم باید در دوره اولیه رشد وجود داشته باشد تا اوتیسم در نظر گرفته شود.
ASD بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به سطوح شدت زیر طبقه بندی می شود:
- مرحله اول
سطح یک ASD به عنوان “نیاز به حمایت” از والدین یا دیگران توصیف می شود. این سطح با اختلالات اجتماعی، از جمله مشکل در شروع یا پاسخ مناسب به تعامل مشخص می شود. افراد مبتلا به این سطح از ASD ممکن است مهارت های زبانی نسبتا خوبی داشته باشند اما با نشانه های اجتماعی و دوست یابی مشکل دارند.
- سطح دو
سطح دو ASD برای کمک به اختلالات قابل توجه در زبان و عملکرد اجتماعی “نیاز به پشتیبانی قابل توجهی دارد”. افراد مبتلا به ASD سطح دو دارای رفتار کلامی و غیرکلامی غیر معمول و توانایی محدود در تعامل با دیگران هستند.
- سطح سه
سطح سه ASD با دشواری شدید در تعاملات اجتماعی و ارتباطات کلامی و غیرکلامی مشخص می شود. افراد مبتلا به ASD سطح سه ممکن است در برابر تغییرات روتین بسیار مقاوم باشند و از رفتارهای تکراری یا محدود رنج ببرند که با عملکرد اجتماعی و کیفیت زندگی تداخل دارد. آنها به “حمایت بسیار اساسی” نیاز دارند و ممکن است توانایی بسیار محدودی برای تعامل یا زندگی مستقل داشته باشند.
عوارض شایع اختلالات اوتیسم
- مشکلات اجتماعی، مشکل در دوست یابی و انزوای اجتماعی
- تضاد خانوادگی
- مشکل در روابط عاشقانه
- مشکل در مدرسه و کار
- ناتوانی در حضور در مدرسه یا یافتن شغل
- مشکل زندگی مستقل
- مشکل در تغذیه و ورزش مناسب
مشکلات خواب نیز در افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بسیار رایج است، صرف نظر از اینکه علائم دیگر آنها چقدر شدید است. مشکلات خواب ممکن است یکی از اولین علائمی باشد که در اوایل دوران کودکی ظاهر می‌شود و برای تمام عمر ادامه می‌یابد.
خواب و اوتیسم
تعداد قابل توجهی از افراد در طیف اوتیسم در مقطعی از زندگی خود با مشکل خواب مواجه می شوند. مشکلات مداوم ممکن است نشانه اختلال خواب باشد. خواب ضعیف در افراد مبتلا به ASD با عملکرد شناختی، اجتماعی و فکری بدتر همراه است.
حدود 80 درصد از مبتلایان به اوتیسم مشکل خواب دارند. کودکان مبتلا به ASD نسبت به سایر کودکان زمان کمتری را در خواب می گذرانند و در شب حدود یک ساعت کمتر می خوابند.
افراد مبتلا به ASD ممکن است طیف وسیعی از مشکلات خواب را تجربه کنند، از جمله:
- مشکل در به خواب رفتن
- مشکل در خواب ماندن در شب
- مشکلات به خواب رفتن به دلیل اضطراب
- ناتوانی در تشخیص نیاز به خواب
- افزایش حساسیت به نویز و نور، از جمله نور آبی ساطع شده از دستگاه های الکترونیکی مانند گوشی های هوشمند
- آلرژی های غذایی که خواب را مختل می کند
- مشکلات زیاد خوابیدن به دلیل استرس یا مسائل رفتاری
مشکلات خواب در افراد مبتلا به اوتیسم نیز می تواند باعث افزایش استرس برای خانواده، دوستان و مراقبان شود. افراد مبتلا به ASD اغلب زمانی که دچار کم خوابی می شوند یا الگوهای خوابشان مختل می شود، علائم بیشتری پیدا می کنند. این می تواند به صورت افزایش بیش فعالی، عدم توجه، یا سایر مشکلات رفتاری که ممکن است به ظاهر مرتبط با خواب نباشد، ظاهر شود. خلق و خو، هماهنگی و اشتها تحت تأثیر خواب ضعیف قرار می گیرد و می تواند نشان دهنده اختلال در خواب باشد حتی اگر فرد مبتلا به خسته به نظر نرسد.
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است از سایر اختلالات خواب رایج نیز رنج ببرند.
شب ادراری در کودکان مبتلا به اوتیسم شایع‌تر است و کابوس‌های شبانه می‌توانند برای کودکان دارای نقص حسی ناراحت‌کننده‌تر باشند. آنها همچنین ممکن است اختلالات خواب غیرمرتبط با اوتیسم را تجربه کنند، مانند سندرم پای بیقرار، نارکولپسی و آپنه خواب. این اختلالات می توانند علائم اوتیسم را بدتر کنند.
خواب، انتقال دهنده های عصبی و اوتیسم
خواب یک فرآیند بیولوژیکی ضروری است که شامل تعامل پیچیده ای از انتقال دهنده های عصبی، هورمون ها و سیگنال های ریتم شبانه روزی است. سیگنال های روشنایی و تاریکی و برانگیختگی سیستم عصبی مرکزی برای خواب نیز مهم هستند.
افراد مبتلا به ASD ممکن است سطوح غیر طبیعی سروتونین نیز داشته باشند، که می تواند بر فعالیت “هورمون خواب” ملاتونین تأثیر بگذارد. مطالعات متعدد نشان می‌دهد که سطح ملاتونین کمتر از حد طبیعی در افراد مبتلا به ASD است. تحقیقات کنونی به ترکیبی از عوامل شناختی و عصبی شیمیایی اشاره می کند که افراد مبتلا به اوتیسم را مستعد خواب ضعیف می کند.
ریتم شبانه روزی و اوتیسم
ریتم شبانه روزی ساعت بیولوژیکی 24 ساعته است که خواب را با استفاده از نشانه های روشنایی و تاریکی تنظیم می کند. ریتم شبانه روزی به سه عامل اصلی برای تنظیم خواب و بیداری بستگی دارد: نور، زمان و ترشح ملاتونین. ساعت اصلی در هیپوتالاموس مغز قرار دارد و همچنین می‌تواند در سراسر بدن در ساعت‌های «محلی» کوچک‌تر در اندام‌ها و بافت عضلانی یافت شود.
تنظیم ضعیف ریتم شبانه روزی یک یافته رایج در افراد مبتلا به ASD است. برخی از محققان پیشنهاد می کنند که اختلال عملکرد ریتم شبانه روزی می تواند سازگاری افراد امبتلا به اوتیسم با تغییرات محیطی را دشوارتر کند. مشکلات ریتم شبانه روزی می تواند زمان کل خواب را کاهش دهد، به خواب رفتن را دشوارتر کند، و باعث علائم رایج اختلال خواب شود، مانند:
- خواب آلودگی در طول روز
- مشکل در کنترل احساسات
- کمبود انرژی و انگیزه
- مشکل در یادگیری و به خاطر سپردن مفاهیم جدید
- تحریک پذیری
- افسردگی
نکات خواب برای افراد مبتلا به اوتیسم
در حالی که مشکلات خواب برای افراد دارای طیف اوتیسم دشوار است، استراتژی های خاصی مانند بهداشت خواب خوب می تواند مفید باشد. مراقبان افراد مبتلا به ASD ممکن است نکات زیر را امتحان کنند:
- در مورد اختلالات خواب یا مشکلات خواب مداوم به متخصص خواب مراجعه کنید. درمان بی خوابی، سندرم پای بیقرار، آپنه خواب، پرخوابی و سایر اختلالات می تواند به میزان قابل توجهی علائم را در افراد مبتلا به کاهش دهد و کیفیت خواب را بهبود بخشد.
- نیاز به خواب را برای کودکان در طیف اوتیسم توضیح دهید. بحث در مورد خواب نه تنها به آنها کمک می کند تا اهمیت آن را درک کنند، بلکه می تواند به آنها اطمینان دهد که خواب ایمن و مطلوب است
- یک روال خواب تنظیم کنید و به آن پایبند باشید. یک روال به افراد مبتلا به اوتیسم، به ویژه کودکان، اطمینان خاطر می دهد و تغییراتی را که می تواند بر توانایی خواب آنها تأثیر بگذارد، کاهش می دهد.
- برای کمک به آشکار کردن الگوهای خواب مشکل دار، یک دفتر خاطرات خواب داشته باشید. دفتر خاطرات خواب همچنین می تواند به پزشکان در درک و درمان بزرگسالان اوتیسمی و کودکان مبتلا به اختلالات خواب کمک کند
- محیطی برای خواب ایجاد کنید که مسائل حسی را که می تواند خواب را تحت تأثیر قرار دهد، کاهش دهد. با استفاده از پرده های ضخیم نور را کاهش دهید. نور، بو و صدا را می توان با بسته نگه داشتن درها در طول زمان خواب کاهش داد. برای کاهش خطر بوهای مخرب، از پختن یا استفاده از هر چیزی با بوی تند قبل از خواب یا نزدیک اتاق خواب خودداری کنید.
- صدا را می توان با استفاده از فرش در خانه و دور کردن تخت ها از دیوارهایی که در مجاورت اتاق های دارای فعالیت یا ترافیک قرار دارند، کاهش داد.
- اشیایی که ممکن است حواس را از خواب پرت کنند، مانند اسباب بازی های زیاد و برخی تصاویر روی دیوارها را بردارید. برخی از مواد مورد استفاده برای رختخواب و لباس های شب، برچسب ها یا برچسب ها ممکن است برای پوست ناراحت کننده یا بیش از حد تحریک کننده باشد. علاوه بر ایجاد یک محیط آرامش بخش، حمام آرامش بخش، موسیقی ملایم، یا خواندن یک کتاب آرام بخش ممکن است به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا راحت تر به خواب بروند.
- در نظر بگیرید که چگونه غذا و نوشیدنی ممکن است بر خواب یک فرد مبتلا به ASD تأثیر بگذارد. وعده های غذایی سنگین، غذاهایی که قند خون را افزایش می دهند مانند کربوهیدرات های تصفیه شده و نوشیدنی های حاوی کافئین یا شکر می توانند خواب را مختل یا از آن جلوگیری کنند.
- استفاده از تخت را فقط برای خواب تشویق کنید. استفاده از تخت برای فعالیت های دیگر مانند تماشای تلویزیون، بازی کردن یا خواندن می تواند بین رختخواب و فعالیت های بیداری ارتباط ایجاد کند. استفاده از تخت برای خواب، ارتباط روانی بین تخت و خواب را تقویت می کند.
- قبل از خواب از وسایل الکترونیکی از جمله تلویزیون، بازی های ویدیویی، رایانه و تلفن خودداری کنید. وسایل الکترونیکی نور آبی ساطع می کنند که می تواند از ترشح ملاتونین توسط مغز جلوگیری کرده و خواب را مختل کند. اگر باید از وسایل الکترونیکی استفاده شود، عینک‌های مسدودکننده نور آبی ممکن است به محدود کردن قرار گرفتن در معرض نور آبی و کاهش تأثیر آن بر خواب کمک کنند.
- در صورت لزوم، از داروها با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی استفاده نمایید. داروهای تجویزی معمولا آخرین راه حل هستند، اما ممکن است برای درمان کوتاه مدت مفید باشند. در برخی موارد، پزشکان ممکن است ملاتونین، عصاره ریشه سنبل الطیب یا سایر داروهای بدون نسخه را برای کمک به تعادل چرخه خواب و بیداری توصیه کنند. درمان های طبیعی مانند طب سوزنی و یوگا ممکن است گزینه دیگری برای تسکین و آرامش فرد مبتلا به ASD باشد.
مجموعه خانه تشک با بهره گیری از دانش روز دنیا، با تجربه چندین ساله خود، در زمینه تولید انواع کالای خواب اعم از تشک، بالش، باکس و تاج تخت، محافظ تشک و ملحفه و پتو فعالیت می کند. برای آشنایی بیشتر انواع تشک خانه تشک از صفحه محصولات ما بازدید نمایید و در صورت نیاز به کسب اطلاعات در ارتباط با تشک طبی، تشک فول ارتوپدیک، تشک مموری فوم و تمامی تشک های مجموعه و آشنایی با نکات خرید تشک با شماره تلفن 02122606066 تماس حاصل فرمایید. جهت اطلاع از آخرین تخفیف ها و جشنواره های فروش از اینستاگرام خانه تشک بازدید کنید.
خانه تشک تولیدکننده انواع تشک با کمال افتخار در خدمت مردم عزیز ایران می باشد.